Brurastakken høyrer til Brurastakkformasjonen som ligg under Herlandgruppa. Folda er monoklinal med nordvestvendt vergens og har vekslande lyse og mørke band som representerer ulike avsetningar i eit elveslette-, strandsone- og havbotnmiljø under danninga av Den kaledonske fjellkjede.
Dei grå laga er sandstein, desse laga inneheld både bølge- og straumrifler. Dei mørke laga er skifer frå havbotnavsetningar. Dei heilt lyse laga er kvartsittisk sandstein og konglomerat/breksje som er ei blanding av turbidittar og massetransportavsetningar. Denne valdsame skredaktiviteten var eit resultat av tektonisk aktivitet under fjellkjededanninga. Fossilfunn i bergartane indikerer ein avsetningsalder på om lag 420 millionar år. Etter kvart som det nord-amerikanske kontinentet vart skyvd over det europeiske vart desse avsetningane pressa ned til om lag 10-15 km djup (duktil facies). Lausmassane vart så utsett for høgt trykk og høge temperaturar som førte til forsteining.
Folda sjølv vart ikkje danna før kollapsen av Kaledonidane i Undre Devon (om lag 400 millionar år sidan). Den vakre strukturen vart utvikla i tilbakeglidinga under «kollapsen» av Kaledonidane. Vidare har erosjon og landheving ført Brurastakken opp i dagen, dette til sjøfolket på Aldefjorden og geologar sin store glede. Folda er estetisk vakker og har i lang tid vore eit navigasjonsmerke for sjøfolk grunna sin karakteristiske utsjånad.
Brurastakken har opp igjennom tida vore ein svært viktig lokalitet for geologisk vitenskapeleg utvikling. Allereie i 1822 var den tyske geologen Carl Friedrich Naumann på Atløyna og beskreiv og teikna den. Vidare utover 1800- og 1900-talet har forskarar frå heile verda, og spesielt frå dei akademiske miljøa ved institutta ved universiteta i Bergen og Oslo, prøvd å forstå seg på danningsforløpet til Brurastakken. På 1980-talet vart det gjort eit gjennombrot i forståinga. Tidlegare hadde teorien vore at folda vart danna under kontinentkollisjonen, men vergensen (orienteringa) av folda stemte ikkje overeins med ei austgåande bevegelsesretning som Laurentia hadde under innskyvinga. Forklaringa på dette var då at heile folda var tilta rundt og låg opp ned. Men dette samanfalla ikkje med den sedimentære stratigrafien.
Basalkonglomeratet og avsetningsforløpet frå basement og opp til toppen viste at strukturen hadde rett veg opp. Forklaringa vart at den nordvest-vendte vergensen på folda var eit resultat av kollapsen og tilbakeglidinga i Den kaledonske fjellkjeden, og ikkje kontinentkollisjonen. Dette gjennombrotet vart også oppklarande for den generelle forståinga av prosessar og strukturar som oppstår under tilbakeglidingar av kontinent og kollapsar av fjellkjeder. Brurastakken la grunnlaget for forsking av internasjonal betyding.
